De verre tochten – een vervolg in de Hexagon serie

Nadat ik De eerste reizen uit had, het eerste boek in de Hexagon serie ben ik gauw in dit boek begonnen. De verre tochten gaat verder waar het vorige boek gestopt is. Direct zit ik er weer in, want het verhaal was vrij abrupt gestopt. Direct doorlezen was dus een voordeel voor mij. Gelukkig is er een korte terugblik voor de mensen die wat langer wachten met het lezen van deel 2. In deze recensie vertel ik je of ik dit deel net zo spannend vond als deel 1!

De verre tochten hoofdfoto

De verre tochten

In deel 1 van de trilogie ‘Hexagon – het Genootschap van het Zachte Licht – ontdekte Dylan een geheimzinnige lichtgevende staaf van een onbekend en oersterk materiaal. Tijdens zijn experimenten stuit hij op een Collector van het Genootschap van het Zachte Licht die hem duidelijk maakt dat hij de staaf illegaal gebruikt en moet inleveren. Bij de confrontatie verdwijnt Dylan naar een andere tijd.

In De verre tochten, deel 2 van de trilogie, ontdekt Dylan de volle potentie van de lichtstaaf. Maar hij moet tegelijkertijd alles op alles zetten om uit de handen van de Collector te blijven. Het Genootschap heeft namelijk de jacht op hem geopend. Dat gaat niet zonder problemen: om te beginnen moet hij naar zijn eigen tijd zien terug te keren. Gelukkig treft hij onverwachte bondgenoten op al even onverwachte plaatsen.

Helaas: zijn vader Charles blijft hem een fantast vinden en Roy, toch zijn beste vriend, wijst ook regelmatig met een wijsvinger naar zijn voorhoofd. De enige die hem serieus neemt is Carla, een eigenzinnig Gothic meisje. Hij wil graag gebruik maken van haar talenten: zij voelt de energie van het opstappunt voor de paden waarop hij reist. De grote vraag voor Dylan: kan hij het wagen haar mee te nemen op een van de verre tochten met de geheimzinnige lichtstaaf in de hand?

Een echte trilogie

Veel serieboeken kun je onafhankelijk van elkaar lezen. Dit is anders bij een trilogie. Het woord zegt het al, drie boeken. Dit betekent dat je dit deel echt niet goed begrijpt zonder het eerste deel gelezen te hebben. Ik raad je dan ook van harte aan om te beginnen met De eerste reizen. Zoals ik al aangaf, er staat een heel korte terugblik naar dat deel in De verre tochten. Dat is prettig, omdat je vrij abrupt in het verhaal start. We beginnen direct bij Dylan die geschrokken is van wat hij mee heeft gemaakt. Dit wordt gelijk weer beeldend gebracht, dus ik zit er volop in.

In De verre tochten wordt de band tussen Dylan en Carla meer verstevigd. Het lijkt mij helemaal niet gek dat zijn vader en beste vriend hem niet geloven, het is namelijk ook best ongeloofwaardig allemaal. Gelukkig vindt Dylan een bondgenoot in Carla. Ook wordt er in dit boek meer duidelijk over de rolverdeling tussen mannen en vrouwen in het Genootschap.

Ook De verre tochten eindigt zeer abrupt en op een heel spannend moment. Ik ga jullie natuurlijk niets verklappen over het verhaal, maar ik kan zeggen dat ik zeer blij was dat deel 3 bij mij op de deurmat viel. Ik ga dan ook heel gauw verder in Thuisreis. Dit is de afsluiting van het verhaal over Dylan. Ik kan mij iets voorstellen bij de afloop, maar de Hexagon serie heeft mij al vaker verrast, dus wellicht wordt het iets totaal anders.

De verre tochten

De verre tochten leest heerlijk weg

De verre tochten is, net als deel 1, een fijne weglezer. Een goed verhaal, prettig tempo en genoeg spannende elementen. Als volwassene merk ik dat ik af en toe denk ’tja.. nu weet ik het wel’, maar ik moet mij realiseren dat dit boek voor tieners is geschreven. Voor hen zal dit echt anders zijn. Daarbij komt dat ik niet vaak fantasyboeken lees en af en toe iets te rationeel wil nadenken bij een boek. Als ik die knop weer uit zet zit ik in no time weer in het verhaal. John Brosens is daarmee goed geslaagd in het vasthouden van je aandacht. Of, zoals in mijn geval, het gauw weer terughalen van de aandacht.

In de recensie van deel 1 was ik wat kritisch op het verwisselen van voornaamwoorden en onduidelijkheid in wie er wanneer sprak. Dit is in dit deel niet het geval. Ik vind de zinnen prettiger leesbaar en meer consistent. De verre tochten bevat 138 bladzijdes. Dit is een prettig aantal voor tieners. Overzichtelijk, geen heel dik boek wat voor je ligt. Weet jij het nog van vroeger? Ik pakte, zeker als ik weinig zin had in lezen, graag een dunner exemplaar. Meer overzicht geeft dat. Als het verhaal dan ook nog spannend genoeg is, zoals in dit geval, dan kun je al heel gauw tevreden zijn!

John Brosens

Naast De verre tochten heeft auteur John Brosens nog meer jeugdboeken geschreven. Hieronder een overzichtje:

Specificaties De verre tochten

Auteur: John Brosens | Uitgever: Sam Northerlake / Mira loves books | juli 2022 | 138 pagina’s | 9789464493191 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of via bol.com

Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!

avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek

Footer 8 met bol verwijzing
Linda
Delen is enorm lief

Mijn naam is Linda en alles in mijn leven is verbonden met kinderboeken. Ik ben getrouwd met een hogeschooldocent taal en ben moeder van 3 kinderen in de basisschoolleeftijd. Ik werk als directeur op een basisschool en daar mag ik elke ochtend een half uur lezen om, samen met de kinderen, mijn team en onze schoolhond, de dag fijn te beginnen. Ik praat graag over boeken en ik neem jullie graag mee in mijn leesbelevenissen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bericht reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.