Dagboek van een chihuahua, een spannende YA

In deze jeugdroman Dagboek van een chihuahua van Do van Ranst lezen we de gedachten van de langharige chihuahua Hufter. Deze reu van 2, weegt 1 kg en is net verhuisd van Bente naar Valentien van zestien jaar. De mensen hebben vooral oog voor hun eigen problemen. Maar hallo een chihuahua heeft ook een mening die gehoord mag worden! Dat Hufter niet praat, wil niet zeggen dat er niet van alles rondgaat in het kleine koppie. Ik zelf heb een chihuahua van drie jaar, Josje, en ik ben ook altijd benieuwd wat er in haar omgaat.

Ik moest bij ‘Dagboek van een chihuahua’ ook denken aan een film die ik vroeger vaak gezien heb: Look who’s talking met John Travolta en Kirstie Alley. In deze film uit 1989 horen we de gedachten van een baby. Dat is jeugdsentiment (ik word oud). Het is altijd leuk en leerzaam om een perspectief van een ander dan jezelf mee te krijgen.

Er gebeurt veel in Dagboek van een chihuahua

Je zou de kleine Hufter als een detective kunnen zien die probeert te ontdekken wie wie is en wat voor (soms criminele) streken de verschillende personages uithalen. Het boek gaat vaak over de relatie en band tussen mensen. Zijn Timber en Valentien nou wel of niet broer en zus? En waar kennen Timber en Bente elkaar van? Er hangt van alles in de lucht en dat voelt Hufter maar al te goed.  

Net als de lezer heeft Hufter veel vragen waar je in de loop van het boek steeds meer antwoorden op krijgt. Dit geeft het boek spanning waardoor je snel verder wil lezen. Ten minste, als je net zo nieuwsgierig bent als ik en Josje. Dat vraagt wel veel schakelen van de lezer. Je leest afgewisseld stukjes met de gedachten van Hufter die bij Valentien is. En dan weer stukjes tekst van Bente en van Timber.  

Moeilijke thema’s zijn geen taboe

Ik ben er zelf altijd voorstander om moeilijke dingen niet uit de weg gaan, ook niet bij de jeugd. Verslaving, verlating, seksualiteit, bedrog, geld, zorgen voor, houden van, afscheid, verbondenheid, pleegzorg en mens versus dier, zijn allemaal thema’s die aan bod komen. Interessant, maar soms wel veel om te verwerken. Ook door de tijdsprongen tussen de perspectieven die je soms niet eens doorhebt. Bente drinkt bijvoorbeeld veel alcohol waardoor ze soms moeite heeft om zich dingen te herinneren.  

Zij dacht aan het liedje van gisterenavond. Daar kon ze niks aan doen en het betekende ook niks. Het zorgde er wel voor dat er nieuwe beelden van gisteren opdoken. Ze had Seba de deur gewezen. Hij was te stoned en te dronken om haar bloes los te knopen.

Perspectief van Bente

Leuk geschreven

‘Dagboek van een chihuahua’ is ondanks de thema’s niet zwaar geschreven. Het boek heeft veel humor. Sowieso al door de kijk van een hond op de mens, met regelmatig sarcasme. Hierdoor kan je met wat zelfspot naar jezelf als mens kijken. Soms is er ook leuke beeldspraak, zoals wanneer Valentien Hufter uitlaat en een plastic zakje probeert te openen. Iets bij het verkeerde eind kun je hier letterlijk nemen, maar misschien kun je het ook figuurlijk interpreteren.

Ze wordt ook vaak zenuwachtig als ze het flinterdunne plastic aan de open zijde niet van elkaar krijgt. En vaak staat ze gewoon aan de verkeerde kant te wriemelen. Ik zou haar dan willen toeroepen dat ze toch een lasnaad door het zakje ziet lopen, maar ik zou niet om iets triviaals als een hondenpoepzakje door de mand vallen*. Pas als ze een paar keer tegen het zakje heeft geblazen, in de hoop zo de opening te vinden, heeft ze eindelijk door dat ze het bij het verkeerde eind vastheeft.

* Waarmee Hufter bedoelt dat hij zijn stem niet gaat gebruiken. Hij kan heus wel praten, maar doet het gewoon niet!

Herkenbare situaties

Dat gefrunnik met een plastic zakje herken ik wel. Ik ben geen zestien meer, maar kan me nog steeds druk maken over hoe ik overkom op straat en wat mensen van me zien. Het moet bijvoorbeeld een raar gezicht zijn als je mij stil ziet staan bij een boom terwijl je de kleine Josje van twee kilogram niet ziet, omdat ze zit te plassen achter een bosje. Josje zal zich daar minder druk om maken gok ik.

Josje herkent weer andere dingen uit ‘Dagboek van een chihuahua’. Ze is even groot als Hufter, heeft ook fluffy pootjes en ziet onze wereld ook vanuit een kikkerperspectief. Een verschil met Hufter is dat Josje maar al te graag in een draagtas voor honden zit. Dat is best handig soms en staat los van de uitlaatrondjes. Als ik bijvoorbeeld naar het station moet lopen is het fijn als ze een deel van de route in de tas kan. In de trein zelf heeft ze gelijk een fijn mandje zodat ze zichzelf lekker kan beschermen voor alle drukte. Zie ook deze redenen waarom ik Josje soms draag. 

Met andere woorden: iedere chihuahua is anders! Honden zijn net mensen wat dat betreft. Sowieso houden honden mensen vaak een spiegel voor. Ik leer onwijs veel van Josje. Met haar durf ik dingen die ik voorheen nooit durfde. Vooral sociale dingen die voor mij lastig zijn vanwege mijn autisme. Ik blog ook over de levenslessen van Juf Josje.

Dagboek van een chihuahua is spannend en grappig

Deze jeugdroman is spannend en grappig tegelijk, dus het lezen zeker waard. Het vergt wel aandacht vanwege de verschillende mensen, verschillende onderwerpen en de verschillende lagen in het verhaal. Het is een leuke puzzel. ‘Dagboek van een chihuahua’ is geschikt voor jongeren vanaf ongeveer veertien jaar. Er komen nogal wat thema’s aan bod die het overdenken en bespreken waard zijn.

Schrijver en theatermaker Do van Ranst gaat ook in zijn ander jeugdboeken moeilijke thema’s niet uit de weg. Eerder las ik van hem het boek Zoeken naar Esther B. en het voorval met Benito. Daarin gaat het onder andere over de dood en over vriendschap.

Specificaties Dagboek van een chihuahua  

Auteur: Do van Ranst | Standaard Uitgeverij | mei 2018 | 9789059089112 | 172 pagina’s | meer informatie vind je bij je lokale boekhandel of hier