Debbie zegt sorry, een prentenboek over voor jezelf opkomen
“Sorry dat ik sorry zeg!” Momenteel is sorry een woord wat mijn oudste dochter ontzettend vaak gebruikt. En net zoals de ondertitel van Debbie zegt sorry al aangeeft, ook al hoeft het niet, hoeft het bij mijn dochter ook voor 90% niet! Bij haar is het een combinatie van onzekerheid en een ingeslopen stopwoordje. Ik ben al bij mezelf ten rade gegaan, of ik niet als ouder te streng ben bijvoorbeeld. Maar dat is niet zo. Het is een groot deel onzekerheid, onzeker of ze iets fout doet. Onzeker dat ze teveel in haar eigen gedachtes verzonken was en de gewone wereld niet helemaal meekrijgt. Dit prentenboek met als hoofdthema voor jezelf opkomen en weerbaarheid komt dus al geroepen!
Debbie zegt sorry, ook al is dat niet nodig
Debbie de duif is het mikpunt van onaardigheid en spot. Het lijkt wel of ze net altijd op de verkeerde plek is. Ze zegt de hele dag SORRY! Tot ze hulp krijgt van een brutale meeuw, die haar leert voor zichzelf op te komen – met woorden! Debbie zegt sorry is een prentenboek over weerbaarheid en over voor jezelf opkomen van Wendy Meddour en Carmen Saldaña.
Met Carmen Saldaña zijn we al een beetje bekend bij StoerLeesVoer. Eerder verschenen boekrecensies van: Van wie is dit huis? en Een schildpad was zijn schildje kwijt van haar creatieve hand. Carmen woont in het noorden van Spanje en illustreert het liefste kinderboeken. Ze heeft kunst gestudeerd en als grafisch vormgever gewerkt. Maar nu doet ze wat ze het liefste doet en dat is het illustreren van lieve dieren en natuurlijke elementen in kinderboeken als freelance illustrator. En zo ook in Debbie zegt sorry!
Kennismaking
In Debbie zegt sorry maakt ik kennis met Engelse auteur Wendy Meddour (1975): een auteur, illustrator en academici. Ze heeft meerdere boeken uitgebracht, sommige hebben prijzen gewonnen en haar Wendy Quill serie zijn bestsellers. Leuk weetje is dat haar dochter, toen 12 jaar, de illustraties van die boeken heeft verzorgd. Dit maakte haar tot de jongste professionele illustrator ter wereld. Ook maken we in mijn huis kennis met duif Debbie. Vrij direct is de herkenbaarheid zeer groot voor mijn oudste dochter.
En zo ook voor mijn jongste dochter. Die zegt lachend dat de duif haar grote zus wel lijkt die ook altijd sorry zegt. Samen lachen ze erom en blijven ze sorry zeggen als grapje. Voor mij een teken dat het besef er is, dus ook zelfkennis, en dan is het iets wat we kunnen oplossen. Alhoewel mijn dochter er niet zo’n last van lijkt te hebben als Debbie. Ze heeft soms vergelijkbare situaties zegt ze, dat kinderen op haar plekje willen zitten of spelen. En vaak vindt ze het niet erg om ergens anders heen te gaan zegt ze. En soms wel en dan zegt ze er ook wat van. Al is die reactie in de minderheid.
Mooi hoe Debbie zegt sorry nu al dit onderwerp op een fijne manier bespreekbaar maakt!
Weerbaarheid
Ik vind het als moeder best lastig om weerbaarheid te leren. Want wanneer probeer ik iets te leren vanuit mijn beleving en behoeftes en wanneer is het passend voor mijn dochter. Haar persoonlijkheid is nou eenmaal observerend, afwachtend en conflictmijdend. Moet ik haar dan harder en brutaler maken omwille van anderen? Ik vind dat eigenlijk zo krom. Tegelijk wil ik wel dat ze een gezonde eigenwaarde heeft en bij welke keuze ze ook maak, ze zich wel goed voelt. Kiest ze ervoor om ergens anders te gaan spelen, en het voelt goed voor haar? Dan is het ook goed. Debbie zegt sorry ontmoet een brutale meeuw in het verhaal en leert zo voor zichzelf opkomen.
Het contrast tussen de grijze duif en de brutale meeuw is leuk. Het werkt goed voor het verhaal van Debbie zegt sorry. Ik heb bijvoorbeeld mijn Haagse kant aangesproken en mijn dochter geleerd als de vriendelijke ‘Stop hou op’ niet werkt, ze keihard ‘Kappen nou!’ moet zeggen. We wonen in Brabant waar dat niet gangbaar is en als een stil en rustig meisje dit zegt dan maakt het ook wel indruk (hoop ik). Ook mag ze soms van mij foute woorden zeggen. Dit was nog best lastig voor haar, maar samen oefenen we nu echt wel eens shit, poep, rotkind en verdorie. Ik vind dit geaccepteerde woorden en doordat we het samen zeggen weet ze dat ik niet boos wordt en ze geen sorry hoeft te zeggen. En als ze het ooit echt “nodig” heeft, dan is de drempel minder hoog door onze oefeningen thuis.
Geen sorry voor Debbie
Wij hebben genoten van Debbie zegt sorry op onze eigen manier. Het verhaal is humoristisch en voor ons herkenbaar. Het is een mooie start tot een gesprek over weerbaarheid, jezelf zijn, grenzen aangeven en voor jezelf opkomen. De tekst leest lekker en de gekke brutale woorden van de meeuw zijn grappig. Daarnaast zijn er in de illustraties stiekem andere verhalen opgenomen. Let maar eens op de mieren! Als je het eenmaal ziet, dan ontvouwt zich een geheel ander verhaal als extraatje.
Geen sorry van ons voor Debbie zegt sorry, we vinden het een tof boek. En hopelijk is dankzij dit boek het onderwerp weer op een leuke manier in ontwikkeling zodat er uiteindelijk een vorm uitkomt die bij mijn dochter past. Met minder sorry vanuit onzekerheid.
- Lees ook: Boeken thema zelfbeeld, een verzamelblog plus activiteiten
- En: Boeken thema pesten, een handig overzicht voor jong en oud
Specificaties Debbie zegt sorry
Auteur: Wendy Meddour | Illustraties: Carmen Saldaña | Vertaald door Ineke Ris | Uitgever: C. de Vries-Brouwers | 9789061741909 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
