Dierenmens, een verhalenbundel van Alexander MacLeod
Hou jij van verhalenbundels of niet? Soms kan ik echt even behoefte hebben aan een verhalenbundel. Korte verhalen zijn zo lastig om te schrijven. Althans korte impactvolle verhalen. Een auteur moet van de minimale mogelijkheden gebruik maken om de lezer te vangen. En om natuurlijk zijn of haar verhaal te vertellen. In drukke periodes vind ik het heerlijk om even kort in een verhaal te duiken. Maar ik ben wel kieskeurig en snel verveeld en heb dan toch weer behoefte aan een langer verhaal. Dierenmens is een verhalenbundel van Alexander MacLeod. De synopsis triggerde mij om kennis te maken met deze Canadese auteur.
Synopsis van Dierenmens
‘Ik weet dat ik anders ben dan andere mensen, en naar alle waarschijnlijkheid ook totaal anders dan jij.’ Zo begint een van de verhalen in Dierenmens. Dit is een bundel vol opvallende tegenstellingen: criminelen en omstanders, familieleden en vreemden, kinderen en volwassenen, mensen en dieren. Steeds weer gebeurt het onverwachte, en iedere ontmoeting leidt tot herkenning of juist afwijzing.
In de vaak melancholische verhalen in Dierenmens weet Alexander MacLeod op wonderlijke wijze de toevallige momenten en intense gevoelens te vatten die onze levens vormen. Na zijn bekroonde debuut Light Lifting* bevestigt Alexander MacLeod met Dierenmens een van de beste korteverhalenschrijvers van dit moment te zijn.
Alexander MacLeod werd geboren in Inverness, Canada. Zijn debuutbundel, Light Lifting, stond op de shortlist van de Giller Prize en de Frank O’Connor International Short Story Award. En het werd vervolgens bekroond met de Atlantic Book Award. In 2019 win hij de O. Henry Priza voor Lagomorf. Dat is het openingsverhaal in deze bundel van Dierenmens. MacLeod woont in Dartmouth, Nova Scotia.
Herkenbaar en menselijk
Dierenmens is een bijzondere bundel en ik snap helemaal waarom MacLeod zoveel prijzen heeft gewonnen. Hij heeft een aangename en rustige manier van vertellen. Daarbij zijn zijn karakters heel menselijk, heel echt. Ondanks dat je merkt dat hij Canadees is, en zijn karakters dus ook culturele dingen vanuit dat land doen. Zoals een ranchdressing in de lunchtrommel of kinderen die door een schoolbus worden opgehaald, is er toch een connectie met de karakters. Al denk ik wel dat dit heel erg wisselt per verhaal en per lezer.
Zo had ik in het openingsverhaal Lagomorf direct wel herkenning met het drukke gezinsleven als ouder zijnde. Het soms meer op overleven staan dan echt kunnen leven. Elkaar soms verliezen en hopelijk weer terugvinden. Het verhaal heeft een melancholische smaak. De verteller is de vader van het gezin en is alleen achtergebleven. Hij lijkt nu pas tijd te hebben voor besef en bezinning. Hij is niet ontevreden maar heeft gewoon nog niet eerder tijd gehad, of genomen daarvoor. Gelukkig is daar Gunther het konijn nog. Een bijzondere Lagomorf.
Emoties
In de diverse verhalen van Dierenmens voeren emoties en mensen de boventoon. Niet met elk karakter heb ik een connectie, dat is ook lastig met een verhalenbundel. Maar elk verhaal wordt wel aangenaam verteld. De diversiteit van de mensen, emoties en gebeurtenissen is zeer ruim. Er is een groot deel wat verteld wordt, maar ook een groot deel wat MacLeod bij zijn lezers legt. Het is maar net met welk perspectief je leest, hoe elk verhaal kan vormen denk ik. Het derde verhaal: Waar denk jij dat je naar staat te kijken?, vond ik denk ik het boeiendst. Zoveel vragen heb ik, het prikkelde me en verraste me.
Verder vond ik Dierenmens vooral een vriendelijke bundel. Al haalde de synopsis het niet helemaal bij mijn verwachtingen. Ik ben meer rauwheid gewend in mijn verhalenbundels, iets meer vervreemding en misschien wat meer herkenning wat voor humor zorgt. Het was niet storend, en soms is het goed om even af te wijken van de paden die ik normaal kies. Toch ben ik tussendoor nog wel even een ander boek gaan lezen. Dat is ook een voordeel met een verhalenbundel, het leent zich perfect om meerdere boeken tegelijkertijd te lezen. Of het de bedoeling van een auteur is, dat denk ik niet.
Verhalenbundels
De verhalen van Dierenmens zijn mooi, prettig geschreven en voor mij misschien wat tam zonder dat als negatief te bedoelen. Het was prima lezen zonder dat het direct een favoriet is. Misschien moeten de verhalen zich nog vormen, nog nasudderen in mijn hoofd. Dat gebeurd ook soms nadat een boek uit is. En misschien was het nog niet helemaal onze tijd. Maar dat Macleod geprezen wordt als korteverhalenschrijver snap ik zeker wel!
Andere verhalenbundeltips:
- Een meedogenloos gehoor, intrigerende verhalenbundel van Mauk Westerman Holstijn
- Een modern verlangen, een bundel met 14 verhalen van Bervoets
- Echt boos is wel wat anders, een Toon Tellegen verhalenbundel
- Om nooit te vergeten, een verhalenbundel van Thomas Olde Heuvelt
- Als het bloedt, een verhalenbundel van Stephen King
Specificaties Dierenmens
Auteur: Alexander MacLeod | Uitgever: De Bezige Bij | Vertaald door Auke Leistra | Originele Engelse titel: Animal Person | Januari 2023 | 272 pagina’s | 9789403106113 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier voor Bol
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
