Het hoeveelweegjijlichaam – een bijzonder en intiem boek
Ik weet het nog wel, de eerste keer dat ik de vraag gesteld kreeg, hoeveel weeg jij eigenlijk? En nee niet door een dokter, je moeder of de apothekersassisente. Gewoon door een klasgenoot die vond dat ik duidelijk zwaarder was dan zij. Ik ben altijd aan de mollige kant geweest, ik heb nu eenmaal een bouw met brede heupen. Het bourgondische type en extra veel om van te houden grap ik altijd. Maar voor meisjes die in de puberteit komen en zich onzeker voelen kan een vraag over je lichaam heel lastig en confronterend zijn. Het hoeveelweegjijlichaam is een prachtig boek!
Het hoeveelweegjijlichaam
Het hoeveelweegjijlichaam weet het ook nog precies. In de tuin bij een vriendin kneep haar zus in haar been en stelde de vraag der vragen: “Hoeveel weeg jij eigenlijk?”
Een prachtige illustratie van een dun meisje voor de spiegel helemaal opgeblazen en groot volgt. Het doet mij wat dit boek. Want ondanks dat ik zelf geen eetstoornis als Anorexia of Boulimia heb ontwikkeld, heb ik dat wel van heel dichtbij meegemaakt met een schoolvriendin op de middelbare school. Compleet met hardlopen met vuilniszakken om en vet weg laten zuigen bij een privékliniek. Ik snapte er niks van, vond en vind haar een prachtige vrouw maar begreep dat ze mijn steun nodig had. Ik zag met lede ogen toe hoe ze een streng dieet volgde van spinazie en gekookte eieren en liters cola light dronk om toch actief te blijven.
Zoveel tieners kijken in de spiegel en zien niet het lichaam wat ze echt zijn.
Het meisje in dit boek koopt een boekje over calorieën. De appel, de banaan en alles veranderd in cijfertjes en getallen. En ja ook dit is zeer herkenbaar voor mij. Maar dan weer op een andere manier.
Een lichaam dat niet meewerkt
Het lezen van het hoeveelweegjijlichaam, bracht heftige herinneringen terug. Rond mijn 18de werd ik ziek. Regelmatig had ik last van diaree of moest overgeven. MIjn toenmalige huisarts weet het aan een spastische darm, een paar maanden later dacht hij aan een candidainfectie in mijn darmen en moest ik suikervrij eten en gistvrij. De natuurwinkel, werd mijn grootste vriend en ik bleef etiketten lezen. Het dieet hielp even, maar niet voor lang. Uit eindelijk heb ik verzocht om een doorverwijzing naar de internist. Mijn leven als student was namelijk een hel geworden. Ik durfde niet meer uit te gaan, bang om ziek te worden wat ik vaak in de avonduren werd. Nachtenlang rende ik naar de wc om alles er van boven en onder uit te gooien en met zwarte vlekke voor mijn ogen weer terug in bed te kruipen.
In mijn medisch dossier staat er : ter geruststelling doorverwezen naar de internist. Nog steeds ben ik hier boos over. Want er was dus wel degelijk iets medisch met mij aan de hand. Ik was intolerant voor lactose en sacharose.
Wekenlang ben ik intensief naar de dietiste geweest. Ik kreeg boekjes mee waar ik alles in kon vinden over voedingsstoffen en producten. Mijn hele leven stond op zijn kop, maar dan door medische noodzaak en niet omdat ik mezelf anders zag in de spiegel. Dat producten in de winkel veranderen in cijfertjes dat weet ik nog maar al te goed.
Anorexia
In het hoeveelweegjijlichaam begint het lichaam af te vallen. Door vele sporten, eetmomenten te vermijden en complimenten van anderen over dat je dunner wordt. De smaak van niet en nee voelde goed. Of toch niet?
Een gevecht om beter te worden volgt, een lang traject maar met een happy einde.
Dit bijzondere en best wel heftige boek met aangrijpende illustraties is speciaal voor tienermeiden en jongens. Want laten we eerlijk zijn, ondanks dat het vooral bij meisjes voorkomt, zijn er ook genoeg jongens die last hebben van Anorexia.
Een boek om zeker in huis te halen als je dochter of zoon in huis hebt die onzeker is over zijn/haar lichaam. Maar ook voor scholen, sportinstellingen, dietisten en andere professionals die met kinderen te maken krijgen die onzeker zijn.
Zeg alsjeblieft nooit tegen kinderen of mensen dat ze te dik zijn! We kunnen zelf ook op de weegschaal staan, onszelf vergelijken met andere mensen en zien dat we anders zijn. Maar anders is niet persé slechter. Misschien zit er wel een medische of erfelijke oorzaak aan verbonden. En misschien vind iemand zichzelf oprecht mooier door voller te zijn. Elk mens verdient liefde, respect en aandacht. Of je nu dik bent of dun.
Diëten, op een strenge manier, een obsessie voor eten ontwikkelen en de controle over je lichaam en leven verliezen zijn veel schadelijker dan iemand die gewoon gezond eet maar een maatje meer heeft! Dank je wel Marenne Welten voor het hoeveelweegjijlichaam!
Specificaties het hoeveelweegjijlichaam
Auteur: Marenne Welten | Uitgeverij Clavis | 9789044818352 | oktober 2012 | 46 pagina’s | meer informatie vind je bij de lokale boekhandel of bij Bol
In het dagelijks leven sta ik 3 dagen per week op de leukste Montessori school van Den Haag.
Daarnaast heb ik ook nog een lifestyleblog www.mamascrapelle.nl