Mimic, een spannende thriller van Daniel Cole
Voor dat ik deze boekenblog had was mijn leesbeleving anders. Ik dook in een wereld en sloot het weer af na de laatste pagina. Soms sprak ik er dan met mensen over, maar meestal niet zo uitgebreid. Nu beginnen meteen mijn vingers te kriebelen na de laatste pagina. Ik wil een boek mooi in beeld brengen en mijn ervaring zo goed mogelijk in een review vangen. Ik besef wel dat ik mijzelf in elke review een beetje blootgeef. Zo ook bij Mimic, de spannende thriller van Daniel Cole. Want nu moet ik gaan toegeven dat ik gek ben op seriemoordenaarboeken met unieke moorden.. Ook nog eens in combinatie met kunst. Dubbele yes!
Mimic samenvatting
1989. Rechercheur Benjamin Chambers is op het spoor van een seriemoordenaar die met de lichamen van zijn slachtoffers beroemde kunstwerken imiteert. Samen met Winters onderzoeken ze de zaak op hun eigen manier. Als plots de moordenaar zichzelf aangeeft is het voor hun baas gedaan. Maar het voelt niet goed. Zeker niet omdat het onderzoek met nogal een heftige gebeurtenis afloopt. Chambers moet het bijna met zijn leven bekopen in Mimic.
2006. Rechercheur Marshall heeft zich in rap tempo omhooggewerkt binnen de Londense politie. Ze heeft nieuw bewijs verzameld in de oude zaak en roept Chambers en Winter op om met haar samen te werken. Beide heren zijn nog niet over de gebeurtenissen van 1989 heen. Marshall weet ze te overtuigen, en al snel is dat de start van een domino-effect aan nieuwe gruweldaden. Kunnen ze het kat en muis spelletje winnen in Mimic?
Seriemoordenaar in boek
Oké, zoals gezegd ben ik gek op seriemoordenaars. Ik geef het maar eerlijk toe. En nee niet op een groupie manier dat ik brieven (e-mails) naar gevangenissen stuur. Ik vind het deel fascinerend waarom iemand in staat is tot zulke gruwelijke daden keer op keer. Ik wil het snappen. In boeken is het uiteraard vaak geromantiseerd en zo ook in Mimic. De seriemoordenaar is ontzettend kunstzinnig en heeft een muze. Het sterkste onderdeel van het boek vind ik dan ook de link met kunst, moorden en liefde. Daar tegenover staat het nogal bijzondere drietal van rechercheurs die aan deze zaak werken.
Chambers is een wat oudere norse man met een sterk gevoel van bewijzingsdrang. Marshall is een jonge vrouw, vol met tattoos. Ze draagt graag zwart en leer. Haar harde uiterlijk is een uiting van haar heftige leven. Ze is op haar manier ook al jaren in de ban van deze zaak. Winters is meer de jolige en vrolijke noot. Deze man valt tussen beide leeftijden in. Voor mij werkt dit onderzoekstrio. Het brengt een leuke chemie met zich mee.
Spel en kunst in Mimic
Het kat en muis spel tussen ons onderzoekstrio en de seriemoordenaar is boeiend. Zijn moorden waarin hij kunstwerken nabootst zijn origineel en fascinerend. Heerlijk als kunst op een originele manier verweven wordt in een verhaal. Daniel heeft zich verdiept en je krijgt ook een kijkje in de verhalen achter de beelden. Mimic is wat dat betreft een aangenaam prikkelende thriller. Spannend, verrijkend en zenuwslopend bij tijden.
Ik moet in het begin wel even wennen aan de schrijfstijl van Cole. Soms verlies ik de wereld om me heen en soms moet ik bepaalde regels en passages echt een paar keer over lezen. Dat komt omdat hij best vaak in een hoofdstuk van perspectief veranderd. Soms verloopt die overgang vloeiend en soms rol ik niet lekker mee. Het is niet storend overigens. Ook is hij vrij direct in zijn taal en zinnen en wat kortaf misschien. Soms haalt dat de sfeer en het beeld uit de beelddenker in mij weg. En soms zorgt dat juist voor een aangename vorm van humor.
Goed dan, antwoordde hij, even verpletterend als de Dorito waar hij net op was gaan staan.
blz 263
Auteur Daniel Cole
Ik ken Daniel al van zijn boek Ragdoll*. Ik ben verliefd geworden op de vormgeving van dat boek. Ook dat gaat over een zieke seriemoordenaar. Hij had dezelfde schrijfstijl daarin, al rolde voor mij dat boek lekkerder door. Ik heb het overigens nooit uitgelezen, iets met een baby die geboren werd en slaapgebrek. Pas sinds kort ben ik erachter gekomen dat dit een trilogie is. Inmiddels heb ik alle drie de boeken in toffe vormgeving verzameld en liggen die klaar om te lezen en reviewen. Mimic is dus zijn vierde boek.
Daniel werkte als ambulancebroeder toen zijn thrillerdebuut Ragdoll van de ene op de andere dag een wereldwijde bestseller werd. In Nederland was het zelfs de bestverkochte thrillerdebuut van het jaar. Twee andere delen volgden, Marionet* en De wolven*. Zijn boeken worden in meer dan 30 landen uitgegeven en Ragdoll wordt momenteel verfilmd. Mimic is zijn vierde boek.
Vormgeving
Waar ik bij Ragdoll verliefd was op de vormgeving, zo verward was ik soms bij Mimic. En ik vind bepaalde elementen zelfs wat storend. De kaft is tof, ook dat je het kan uitklappen heeft altijd iets gaafs. Daarentegen snap ik de keuze van de catchphrase niet op de cover. Het geeft eigenlijk alles weg waardoor een bepaald verrassingselement in het verhaal al totaal van de kaart wordt geveegd. In Mimic is gekozen om soms met een extra sierlijk lettertype bepaalde letters te versieren. Het is leuk, maar ik snap ook hier niet helemaal waarom het soms terugkomt. Het lijkt totaal random.
Dat geld ook voor de hoofdstukken en verdeling. Er zijn veel dagen die als hoofdstukken gelden. Dit is voor mij echt wel iets veel. Het moet misschien als een soort van dagboek voelen maar ik weet al vrij snel niet meer of het maandag of donderdag is en wat de toegevoegde waarde hiervan is. Mimic is verrijkt met schetsen van de beelden en dat is wel erg tof! Ik vraag me ook af of dit vanuit Daniel zelf komt deze toevoegingen of vanuit een externe partij. Ik zou het graag willen snappen, en misschien denk ik er teveel bij na.
Sterke basis van Mimic
De basis is een spannende thriller, met een interessante serialkiller en dat is het belangrijkste. Vormgeving is voor mij ook belangrijk en kan de leespret zeker verhogen. Maar in het geval van Mimic heb ik dat losgelaten. De catchphrase op de cover vind ik heel kort door de bocht ‘stom’. Het doet geen afbreuk aan het verhaal, maar ik hou van enige verrassing. Het einde is filmisch met twee toffe plottwists achter elkaar en ik heb toch best genoten van dit boek. Het zou zich afspelen in de Ragdoll universe heb ik ergens gelezen, ik heb geen linkjes gevonden omdat ik die trilogie nog niet gelezen heb.
Specificaties Mimic
Auteur: Daniel Cole | Uitgever: LS Amsterdam | Vertaald door Roelof Posthuma | Juni 2021 | 352 pagina’s | 9789024594894 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier voor Bol
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
