Zo lief als de dood, een spannend derde deel
“Doodogig, kon je zoiets zeggen? Levenloos, glazig, leeg. Dode ogen hielden haar nu constant gezelschap, volgden haar overal naartoe, waren nooit verder weg, dan één oogwenk. Ze hielden zich schuil in een hoekje van haar gedachten en leidden haar dromen in. Zijn dode ogen, op het exacte moment dat ze van levend naar dood veranderden. Ze zag ze in de kortste blikken en de diepste schaduwen, en soms ook in de spiegel, in haar eigen gezicht. En Pip zag ze nu: een paar dat recht door haar heen staarde.” ~ Lees het in Zo lief als de dood, een derde spannend deel van de whodunnit MVLM boekenserie. Geen spoilers in deze recensie!
Zo lief als de dood
Detective Pip Fitz-Amobi is inmiddels wel gewend aan online-doodsbedreigingen. Maar er is er één die haar niet loslaat, iemand die maar blijft vragen: wie zal je zoeken als jij degene bent die verdwijnt? En de bedreigingen zijn niet alleen online, Pip heeft een stalker die weet waar ze woont. De politie weigert, zoals gewoonlijk, iets te doen en dan vindt Pip zelf een link tussen haar stalker en een lokale seriemoordenaar. De moordenaar zit al zes jaar in de gevangenis, maar Pip vermoedt dat de verkeerde man gepakt is…
Dit langverwachte derde deel belooft net zo’n succes te worden als het prijswinnende Moordgids voor lieve meisjes, dat ook in Nederland wordt omarmd door jonge en oudere fans. Zo lief als de dood brengt je op plekken die je niet had verwacht..
‘Hoe was het mogelijk dat één enkele wenkbrauw zóveel kon zeggen? Op de een of andere manier lukte het haar moeder om vier maanden aan bezorgdheid en ongerustheid in dat kleine haarlijntje te projecteren.’
~
Blz 43
Deel 3
Met Zo lief als de dood ben ik aanbeland in deel 3 van deze spannende Moordgids voor lieve meisjes, ofwel de MVLM boekenserie. Het is een trilogie, maar ik heb al in wandelgangen gespiekt en vernomen dat er nog een voorafgaand deel gaat komen. Hoe of wat weet ik niet precies, maar er volgt meer! Van de eerste twee delen heb ik echt genoten. Het hoofdthema is whodunnit. Er gebeuren mysterieuze dingen, moorden en verdwijningen die opgelost moeten worden. De politie is niet echt behulpzaam dus mijn geliefde Pip, een jonge meid, pakt de zaken op. Eerst voor een schoolproject, later voor haar populaire true crime podcast.
Ook in dit derde deel Zo lief als de dood zijn er gelijke ingrediënten zoals: vriendschap, liefde, mysterie, moord, criminaliteit, familie, overleven, spanning, thriller, social media, inclusiviteit, en het rechtssysteem. Toch weet Holly alles weer zo anders in verhoudingen toe te voegen dat dit derde deel weer heel anders “smaakt”. Dit deel is donkerder, zwarter, zwaarder met een plottwist die veel fans in shock achterliet. Ik weet dat die shock niet positief is voor veel lezers, voor mij wel. Dit is waar boeken voor zijn wat mij betreft. Wegen bewandelen die we allemaal wel eens zouden willen maar wat vaak niet gebeurd. Alhoewel misschien is dat wel een pad uit de donkere krochten van mijn brein.
Donkere krochten
Zo lief als de dood past helemaal bij de andere twee boeken. Zoals gezegd zijn het dezelfde ingrediënten qua thema’s en dezelfde fijne schrijfstijl. Maar wel met eigen nieuwe verhoudingen en onze favoriete karakters die we kennen. De nieuwe verhoudingen van ingrediënten geven ons wel een deel wat op bepaalde punten juist lijnrecht tegenover het eerste deel zet. Pip begon als vrolijke energieke meid met een missie, de waarheid achterhalen. Inmiddels is er zoveel gebeurd dat mijn lieve Pip hier serieus door beschadigd is. Het kan ook niet anders, is heel menselijk en realistisch. Het tweede deel eindigde heel emotioneel en heftig. Toch vind ik het niet per se lekker lezen. Pip worstelt heel erg met haar demonen waardoor ze de mensen om haar heen minder bereikt en in een grijs gebied dreigt te verdrinken naar het duister onderin in plaats van het licht boven.
PTSS
Ik geef geen spoilers maar ik kan wel zeggen dat Pip bijvoorbeeld via niet reguliere wegen aan medicatie komt. Dit omdat artsen haar niks meer willen voorschrijven, en Pip wil niet meer praten met mensen. Ze heeft PTSS, Posttraumatische stressstoornis. En wat voor ons logisch is als buitenstaanders is voor iemand met dat syndroom niet logisch. Ze wilt overleven en de donkere krochten in haar hersens zijn overactief. Als er dan ook nog eens vreemde dingen gebeuren, weer de dood die haar opzoekt, is het bijna onmogelijk om in je eentje te ontsnappen aan de donkere klauwen.
En ondanks dat het voor mij niet altijd even lekker leest, is het geheel passend voor het verhaal. En juist goed dat Holly aandacht en tijd besteed aan Pip haar mentale gezondheid. Lezen hoeft voor mij niet altijd in een comfort zone te voelen om het verhaal te waarderen. Daarbij is het noodzakelijk voor wat gaat komen..
Ze wilde het niet zeggen, maar misschien bestond zoiets niet in Little Kilton. Frisse lucht. De lucht was hier vervuild, tot in elke ademteug.
~
Blz 116
Familie, liefde en vriendschap
Haar fijne familie, vriendje en vrienden zijn er weer. Ondanks dat Pip zich afsluit, haar donkere kant, maakt ze nog wel connecties. Waar artsen en het rechtssysteem haar keer op keer in de steek laten, zo niet doen de belangrijke mensen dit in haar leven. Ze hebben ook heel veel meegemaakt in alle boeken en het is nog niet klaar. In zo lief als de dood maken we kennis met een nieuwe doodenge dreiging, echt geniaal gedaan het element seriemoordenaar wat mij betreft. De bepaalde kenmerken zijn gruwelijk en beeldend. Of is dit alleen in Pip haar hoofd?
De grote twist liet me even sprakeloos naar de pagina’s starend achter. Dit had ik niet van Holly verwacht maar wat mij betreft is het een goede keuze geweest. Zo lief als de dood weet weer aangename laagjes en banden met de eerdere delen te verdiepen en verrijken. Cirkeltjes worden ronder dan rond en Pip is niet alleen. Dat kan ook niet anders na alle ellende die in het dorpje van Little Kilton heeft plaatsgevonden. Alle bewoners hebben wel een aandeel op een bepaalde manier. En dat is tof en kloppend wat mij betreft.
Krom rechtssysteem
Dit deel is voor mij het meest heftige geweest. Het kende de meeste hoogte- maar ook enkele dieptepunten. Ik vond het begin wat zwaar lezen en mistte de krachtige Pip. Aan de andere kant is het niet meer dan logisch en menselijk, en is Pip ook hierin krachtig. We kunnen niet altijd in het leven alles even snel verwerken, als we al alles kunnen verwerken. Ik vind de plottwist en de ronde cirkeltjes erg tof gedaan. Er is minder whodunnit mysterie misschien, maar het rondgaan van verhaallijnen geeft mij een zeer voldaan gevoel. Ook het stuk van Pip en de mensen om haar heen is een aangenaam samenspel van gebeurtenissen, ervaringen en samenwerking. Zo lief als de dood is een heftig ritje geweest.
Er waren stukken die voor mij langdradig aanvoelden en stukken die voorbij vlogen. Zo lief als de dood is een dik deel en halverwege kwam de grote shock. Wat zou volgen werd al snel duidelijk en ik heb iets gedaan wat ik zelden doe. Soms skipte ik even tijdens het lezen naar de laatste regel in een hoofdstuk, om vervolgens weer verder te gaan in het hoofdstuk. Iets met te spannend en ongeduld. Ik wilde dat het goed zou komen want ik snap heel goed wat Holly wil aankaarten met haar verhaal. Het kromme van hoe het rechtssysteem kan zijn, zeker met het jury-systeem in Engeland.
Zo lief als de dood is rond
Het einde brak mijn hart en vond ik onbegrijpelijk en toch ook weer begrijpelijk. Maar gelukkig is daar de allerlaatste bladzijde.. de drie puntjes waarmee Holly haar verhaal eindigt. Heel bewust zoals ik lees in haar nawoord. Zo lief als de dood was een zeer verrassend derde deel. En eigenlijk smaakt het nog steeds naar meer. Ik kijk dan ook uit naar nog meer van deze wereld!
De vormgeving is ook in dit deel weer herkenbaar en leuk gedaan. Het is minder dan voorgaande delen, maar het hele onderzoeksdeel is natuurlijk ook anders. Met minder bedoel ik de afwisseling in geschreven en ander soort teksten in de vorm van afbeeldingen, podcasts, verslagen enzovoort. Het is een ander soort verhaal waar meer ruimte is voor Pip en co en hun mentale en ethische reis in het grote grijze gebied. Toch is over het hele totaalplaatje weer goed nagedacht. Van cover tot kont, van binnen en buiten met ook nog eens een goed verhaal. Ik heb erg genoten van deze serie, tot nu toe misschien wel mijn favoriete boekenserie in het whodunnit genre.
- Deel 1: Moordgids voor lieve meisjes
- Deel 2: Lief meisje kwaad bloed, een vervolg op whodunnit Moordgids voor lieve meisjes
- Deel 3 / prequel: Doodleuk, een voorafje aan de Moordgids-trilogie
- Ander boek Holly Jackson: De vijf die blijven, een razendspannende locked whodunnit van Jackson
Specificaties Zo lief als de dood
Auteur: Holly Jackson | Vertaald door H.C. Kaspersma | Uitgever: Volt | Februari 2022 | 9789021461151 | 528 pagina’s | Vanaf 14 jaar | Deel 3 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier voor Bol
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
