Echo, een ijskoud boek van Thomas Olde Heuvelt
Ik sla net de laatste bladzijde van een boek om. Het is al laat maar toch wil ik nog even een half uurtje in een nieuw verhaal starten. Dat slaapt zo lekker een hoofd vol verwondering en een nieuwe wereld. Wat een ‘foute’ keuze heb ik gemaakt door Echo te pakken. Het begin van dat boek is misschien wel één van de meest enge die ik ooit gelezen heb. Zeker in half suffe slaaptoestand. Ik val gelukkig wel in slaap, maar met een half oog open richting het donkere trapgat in de gang..
Echo
Echo van Thomas Olde Heuvelt is een huiveringwekkende thriller over obsessie, bezetenheid en de onverwoestbare kracht van de natuur. Nick Grevers en zijn klimmaatje Augustin worden aangetrokken door de Maudit, een afgelegen berg in de Zwitserse Alpen. Documentatie over de berg is schaars, het is er ongewoon stil, en als ze de vallei betreden bekruipt hen het onheilspellende gevoel dat ze niet alleen zijn. Niet veel later is Augustin dood en ontwaakt Nick uit een coma. Hij is verminkt en heeft zijn gezicht in het verband. Een moeizame revalidatie wacht, maar algauw beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets in hem gewekt…
IJskoud
Dit is mijn eerste lange boek (505 blz) van Thomas Olde Heuvelt. Eerder heb ik kennisgemaakt met Om nooit te vergeten, een verhalenbundel van zijn hand. Daarin heb ik kunnen proeven van zijn schrijverssmaakpalet. Hij schrijft niet alleen horror namelijk. Echo is wel degelijk een horror/thriller/bovennatuurlijk boek. Het is ijskoud, verrassend en verre van gangbaar. Ik vond het heerlijk om in deze wereld te duiken en zijn belevingswereld heeft me verrast. Ik kan me voorstellen dat het niet een boek, verhaal, voor een ieder is.
Als ik over Thomas lees, dan wordt vaak de connectie met Stephen King gemaakt. Ik had echter een ander gevoel bij het lezen van Echo. Het gaf me namelijk dezelfde onderhuidse spanning wat ik ook bij Lovecraft heb. Dat groter-dan-je-kan-bevatten dreiging wat je niet even van je afschud. Een gevoel waardoor je je benen in bed trekt en niet over de rand laat bungelen. Het gevoel dat je iets ziet bewegen vanuit je ooghoek en die donkere hoek in je kamer meer voelt dan gewoon een schaduw. Dat gevoel weet Thomas boven alles in mij te triggeren met dit boek, en ik hou daarvan.
Zodra hij een bladzijde had gelezen, scheurde hij die uit en gebruikte hem als wc-papier. Je reet afvegen met Tolstoj: over efficiëntie gesproken.
blz 77
Grootste waanzin
Ook doet het me denken aan bepaalde elementen van Clive Barker. Het zelfde grootste, kosmische kwaad waarmee Barker en Lovecraft hun verhalen weten te doordrenken. Het niet helemaal kunnen (be)vatten van wat er nou speelt. Maar daarnaast weet Barker ook soms bepaalde liefdesverhalen tot een bizar niveau te tillen. En dat doet Thomas Olde Heuvelt ook voor mij met Echo! Het klinkt misschien raar, het is een horrorverhaal. Maar het liefdesverhaal is ook heel sterk voor mij. Een liefde die alle mogelijke grenzen overstijgt. De liefde in een relatie, de liefde naar familie en de liefde naar jezelf.
De waanzin is groot in Echo. Heel groot. Ik weet soms niet als lezer wat nou echt gevoed wordt door een groot kwaad of door de persoon zelf. Maar eigenlijk valt dat natuurlijk samen en is de vraag meer wat is vrije keuze en wat niet. Wat is al aanwezig. Interessante vraagstukken voor mij. De liefde tussen Sam en Nick, hun Romeo en Romeo verhaal, vind ik misschien wel het sterkste onderdeel uit het boek. Maar er is ook zeker een Romeo en Julia verhaal. Beide lopen anders af, maar zitten vol intense liefde.
Denkend: Blijf je bij mij als ik geen gezicht meer heb?
blz 39
Denkend: Blijf je bij mij als ik iemand heb vermoord?
Bergbeklimmen
Een groot onderdeel van dit verhaal is bergbeklimmen, Thomas Olde Heuvelt doet dit zelf ook. Je voelt dus ook zijn ervaring en hij is uitgebreid in het omschrijven van specifieke termen en ervaringen tijdens een klim. Ik vond dit niet storend en begrijpelijk. Maar ik kan me voorstellen dat het voor anderen wat langdradig, en als hocuspocus kan voelen. Zelf heb ik de liefde, en absolute oerkracht, in de Himalaya mogen ervaren. Echo wist dat gevoel weer in me op te roepen en ik vond het dan ook daardoor heerlijk om te lezen.
Doordat de bergen en het bergbeklimmen prominent aanwezig zijn, is het perspectief van het verhaal ook zo boeiend. Vaak groots en imposant. Maar soms juist ook heel klein en nederig. Het is maar net vanuit welk oogpunt je kijkt en Thomas laat die diverse oogpunten afwisselen. Hij weet dit ook uit de bergen te trekken naar de personen toe. Soms voel ik de grootsheid van het verhaal, te groot om te bevatten zelfs. En op een ander moment voel ik me heel klein en nederig. Tof gedaan!
Thomas Olde Heuvelt
Ik ben blij dat ik eindelijk in een groot verhaal heb kunnen duiken van Thomas Olde Heuvelt. Deze Nederlandse auteur is een verrijking in mijn boekenkast. In Echo neemt hij de tijd tot vertellen. Ik vind dat hij een aangename opbouw van zinnen heeft en het boek is lekker kleurrijk door vele verwijzingen naar horrorliteratuur. Ook worden er vele talen gesproken (oké hier had ik dus soms wel Google translate nodig) wat het een aangename verrijking geeft. Doordat hij de tijd neemt wisselt het tempo. Van een knallend en bizar eng begin, naar tragere passages. Maar traag is niet erg voor mij. Ik zie de symboliek naar bergbeklimmen ook hierin. Soms moet je even stilstaan om de weg voor je te kunnen aanschouwen. Dan weet je welke kant je op moet gaan.
Een kleine, eeuwig grijnzende Mr. Hyde aan de navelstreng van je geweten.
blz 186
Echo
De hoofdpersonages zijn divers en vormen een interessant geheel. De beelddenker in mij heeft alles haarscherp kunnen vormen uit het boek. Wel valt het me op dat sommige woorden vrij direct herhaalt worden in een opvolgende regel. Dit is niet wat veel auteurs doen, en dit is iets wat ik ook zelf alert in probeer te zijn. De diversiteit van omschrijvingen en woordgebruik laat je woordpalet zien als schrijver. Toch vond ik het niet storend, gewoon opvallend.
Je leest het verhaal vanuit de diverse (hoofd)personages op diverse manieren. Dit staat bij elk begin van het hoofdstuk aangegeven. Ik vind dit een fijne manier van een verhaal lezen. Ook bezit Thomas een aangename mate van humor. Soms is het herkenbaarheid, soms gewoon een leuke woordgrap. Maar ook tussen de ijskoude gebeurtenissen moest ik lachen door zijn manier van schrijven. En dat is een fijne combinatie.
Ik vond Echo verrassend, interessant en echt een boek om later nog eens te lezen. Het smaakt zeker naar meer.
Boeken Thomas Olde Heuvelt
Ik ben gek op de boeken van Thomas Olde Heuvelt, dat kan ik inmiddels wel zeggen. Zijn schrijverspalet is ruimer dan horror en spanning. Ook zijn andere soort verhalen intrigeren mij. Omdat ik alles van deze Nederlandse auteur wil en ga lezen, heb ik een handig overzicht van alle boeken van hem op volgorde van uitkomst!
- De Onvoorziene (2002)
- PhantasAmnesia (2004)
- Leerling Tovenaar Vader & Zoon (2008)
- Harten Sara (2011)
- HEX (2013, 2016 herziene editie)
- Om nooit te vergeten (2017, verhalenbundel)
- The Ink Readers of Doi Saket – China (2018, verhalenbundel)
- Echo (2019)
- Dolores Dolly Poppedijn (2019 geïllustreerd door Iris Compiet, uitgave ter gelegenheid van de Spannende Boeken Weken 2019)
- Orakel (2021)
- November (2022)
Specificaties Echo
Auteur: Thomas Olde Heuvelt | Uitgever: LS Amsterdam | Juni 2020 | 512 pagina’s | 9789024590414 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur basisschool boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful moord mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
